علیرضا طبایی کیست؟| شاعر ترانه‌های به یادماندنی درگذشت
رویداد۲۴ | احمد طبایی، فرزند علیرضا طبایی، شاعر و ترانه سرا امروز - دوشنبه ۱۹ شهریور- به خبرگزاری ایسنا اعلام کرد که پدرش در ۸۰ سالگی درگذشته است. او با بیان این که خانواده در شوک این اتفاق هستند تاکید کرده که در مورد مراسم تشییع و خاکسپاری هنوز تصمیمی گرفته نشده است.
از علیرضا طبایی به عنوان یکی از چهره‌های تاثیرگذار در سیر تکوینی غزل معاصر نام برده می‌شود که بیش از نیم قرن ترانه سرایی کرده است. اشعار بسیاری از ترانه‌های ماندگار ایرانی همچون «عشق تو نمی‌میرد»، «شهر فرنگه چشمات» و «نگاهم با نگاهت قصه‌ها داره» توسط طبایی سروده شده است.
طبایی زاده شیراز و ساکن تهران
علیرضا طبایی زاده ۱۴ آذر ۱۳۲۳ در شیراز بود که در ۲۴ سالگی در سال ۱۳۴۷ برای تحصیلات دانشگاهی راهی تهران شد و تا پایان عمر در این شهر زندگی کرد.
او که تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در رشته ریاضی به پایان برد و در همان سال‌ها در زمینه ادبیات و روزنامه‌نگاری مقام اول را در سطح آموزشگاه‌های کشور کسب کرده بود، سرایش شعر و همکاری با مطبوعات را از همان زمان آغاز کرد و اولین شعرش در سال ۱۳۳۷ در مجلهٔ سپید و سیاه منتشر شد.
پس از آن، دیگر آثارش در صفحات شعر روزنامه‌ها، مجلات هفتگی و ماهنامه‌های ادبی از جمله: سخن، نگین، فردوسی، رودکی، تهران مصور، امید ایران، روشنفکر، زن روز، اطلاعات بانوان، کیهان، پیغام امروز و... به چاپ رسید.
او در سال ۱۳۵۰ به دانشکده هنر‌های دراماتیک راه یافت و در سال ۱۳۵۴ موفق به دریافت مدرک کارشناسی در رشته نمایشنامه‌نویسی شد. در سال ۱۳۷۶ برای تحصیل در دوره کارشناسی ارشد در همان رشته وارد دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز شد و در سال ۱۳۷۹ از پایان‌نامه خود دفاع کرد.
علیرضا طبایی شاعر ترانه‌های نوستالژیک ایرانی
طبایی از سال ۱۳۴۸ به ترانه‌سرایی روی آورد و در طی چند سال، موفق به خلق ترانه‌های مشهور و ماندگاری شد که توسط خوانندگان مطرح ایرانی اجرا شده‌اند. از شاخص‌ترین این ترانه‌ها می‌توان به «طلسم آرزوها»، «کوچه میعاد»، «گل محبت»، «عشق تو نمی‌میرد»، «شهر فرنگه چشمات»، «مرد سرگردان»، «یاد آن شب‌ها»، «تن‌ها با گل‌ها»، «دختر دریاها»، «آسمان آسمان»، «راز دل»، «نگاهم با نگاهت قصه‌ها داره» و... اشاره کرد. البته بسیاری از این ترانه‌ها با نام مستعار شهرام طبایی یا شهرام منتشر شده‌است. طبایی پس از چند سال، به دلیل فضای حاکم بر کار ترانه‌سرایی، ترانه سرایی را کنار گذاشت.
بیشتر بخوانید: محمدعلی بهمنی کیست؟| خداحافظی با شاعر شنیدنی
در آن سال‌ها ترانه سرایی به سمت محتوای مبتذل میرفت و از طبایی در کنار کسان دیگری، چون ایرج جنتی عطایی و شهیار قنبری به عنوان چهره‌هایی یاد می‌شود که تلاش کردند تا به ترانه یک روح تازه بدمند و تحول‌هایی هم در مضمون و هم در زبان و تصویر ترانه‌های آن روزگار پدید آورند.
شاعر روزنامه نگار
طبایی علاوه بر سرودن شعر و ترانه به فعالیت روزنامه‌نگاری نیز مشغول بود. او از سنین نوجوانی با روزنامه «پیام آسمانی» در شیراز و مدتی بعد با چند تن از شاعران و نویسندگان صاحب‌نام این شهر، در انتشار مجله ادبی «دریا» همکاری کرد.
پس از ورود به تهران و اقامت در این شهر، از نیمه دوم سال ۱۳۴۷ مسوولیت اداره صفحات شعر و ادبیات هفته‌نامه جوانان امروز را بر عهده گرفت و در طول ۱۴ سال فعالیت در این مجله، به معرفی و انتشار آثار بسیاری از شاعران جوانی که بعد‌ها به چهره‌های شناخته شده شعر معاصر تبدیل شدند، پرداخت. در اواخر دهه چهل، مدیریت صفحات هنر و اندیشه روزنامه «پیغام امروز» را پذیرفت که این همکاری تا نیمه دهه پنجاه ادامه یافت.
همکاری با ماهنامه «فرهنگ و زندگی» وابسته به شورای عالی فرهنگ و هنر به مدت دوسال، عضویت در شورای نویسندگان «فصلنامه هنر» به مدت یکسال (به عنوان ماموریت اداری) و نیز اداره صفحات شعر مجله ادبی «رودکی» از دیگر فعالیت‌های مطبوعاتی اوست.
در تیرماه سال ۱۴۰۱ در مراسم پایانی شانزدهمین دوره جایزه شعر خبرنگاران از یک عمر فعالیت شعری علیرضا طبایی تجلیل و لوح تقدیر و تندیس این جایزه به فرزندش که به نمایندگی از پدر در این مراسم حضور داشت، اهدا شد.
مجموعه‌های شعر‌هایی که از این شاعرمنتشر شده عبارتند از: «جوانه‌های پاییز» سال ۱۳۴۴، انتشارات پیروز، «از نهایت شب» سال ۱۳۵۰، انتشارات بامداد، «خورشید‌های آن سوی دیوار» سال ۱۳۶۰، انتشارات توس، «شاید گناه از عینک من باشد» سال ۱۳۸۵، انتشارات آیینه جنوب (این مجموعه به عنوان کتاب سال، برگزیده جایزه شعر خبرنگاران شد.)، «مادرم ایران» سال ۱۳۹۱، انتشارات شادان، و «تندر، اما ناگهانی‌تر» سال ۱۳۹۲، انتشارات آوای کلار.
